Hayatın farkLı durakLarından geçtiğimi biLiyorum.. Bir otobüse bindiğim(iz)de bir durağa geLiyoru(z)m sonra kaLkıp gidiyoru(z)m.. sonra başka bi durağa geLiyoru(z)m ve yine gidiyoru(z)m.. GeLiyoru(z)m gidiyorum geLiyoru(z)m .. gidiyoru(z)m..
Gidiyoru(z)m gidiyoru(z)m..
ve geneLLikLe
gidiyorLar .. gidiyorLar..
Ben de akabinde gitmek zorunda kaLıyorum yahut dikiz aynasından bakar gibi geriyi düşümde bırakmak üzere gönderiLiyorum iLeriye..
Zaman durmuyor ki.. Keza hayat da böyLe.. BeLirLi beLirsiz yoL ayrımLarı, iLk durakLar; son durakLar, geçitLer, moLa yerLeri ve uzayan yoLLar, he tabi bir de ışıkLar (yeşiL hep sabır istemiştir).. Bir çok beti benzi atmış betimLeme bunLar.. Benim aLdığım yoLcuLar yoLcu oLdu hakkaten.. son durağıma doğru gidiyom.. kesatım.. Boş gidiyom yoLcusuz .. yek yoLcu benim.. yoLumu katediyorum.. GeLdim Gidiyom
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
dur daha gidilecek çok yol ve beklenecek çok yeşil var...
YanıtlaSilewet sabır gerektiren
YanıtlaSilbüyüdükçe o yolların sayısı da artıyor , bu yüzden özlemle geçmişteki tek yolumu ararım , bunu da yazmıştım bir ara...
YanıtlaSilgeçmiş asLında çoğu zaman özLenen oLduğu için unutuLmuyor beLki de unutuLamamasıdır ki acı verdiği için o geçmişe küsüyoruz Lakin o hep orda kesinLikLe vardır, iLerisi için kesin birşey yoktur..
YanıtlaSil